تردیدی وجود ندارد که مذاکره به عنوان اصلی پذیرفته شده در روابط بین‌الملل برای حل وفصل مسائل بین کشورها مطرح است و اتفاقا بر همین اساس بود که جمهوری اسلامی در موضوع هسته ای پای میز مذاکره ای که چندین سال طول کشید نشست و در نهایت برجام حاصل شد.

بر این اساس جمهوری اسلامی ایران هیچ نگرانی از اصل مذاکره ندارد و تنها محل نگرانی نابرابری در مذاکره است. آمریکا در عمل ثابت کرده عزمی بر حل مسائل ندارد به طوریکه شاهد بودیم عدم پایبندی آمریکا برجام را دچار آسیب کرد این در حالی بود که حدود ۷ کشور در مذاکراتی طولانی مدت شرکت کرده و شورای امنیت سازمان ملل هم به آن ورود داشت اما دیدیم که در نهایت پایبندی به مذاکره از سوی آمریکا وجود نداشت.

همان طور که عرض کردم گفت وگو و مذاکره اصلی قابل قبول در روابط بین الملل و اصلی از اصول دیپلماسی است به طوریکه مسائل دو جانبه کشورها قاعدتا از طریق همین گفت و گوها قابل حل و رفع است، با این تفاسیر مذاکره پذیرفته شده است اما اینکه گفت‌وگو و مذاکره با چه شرایطی و با چه کسانی باشد محل نگرانی است.

ما با مردم آمریکا مشکل نداریم بلکه مشکل مان با هیات حاکمه آمریکا است، در واقع مشکل ما با افراد تندروی بی تعهد در هیات حاکمه آمریکا است وگرنه اصل مذاکره و اینکه مذاکره بین کشورها متداول است را پذیرفتیم.

امروز ایران جایگاهی قابل قبول در مراودات بین‌المللی دارد، به طوریکه شاهدیم وزیرخارجه ما به بسیاری کشورها از جمله چین، هند و روسیه سفر کرده و با مقامات آنها مذاکره می کند تا مسائل فی مابین را تسهیل کنند. بنابراین ما از مذاکره به عنوان اصل متعارف و متداول بین المللی استقبال کرده اما نکته ای که وجود دارد این است که ببینیم طرف مذاکره چه کسی است.

واقعیت آن است که امروز توانمندی های جمهوری اسلامی در هر زمینه ای قابل مقایسه با گذشته نیست و طبیعی است که همین موضوع به عنوان عاملی بازنده باعث شده دشمنان نظام دست از پا خطا نکنند که اگر غیر از این بود خیلی راحت همانند کشورهایی مثل لیبی، عراق و برخی دیگر از کشورهای منطقه با ما برخورد می کردند.

اینکه امروزه شاهدیم رئیس جمهوری آمریکا یک روز ناو می فرستند و بعد کوتاه می آید و عقب‌نشینی می کند به دلیل همین توانمندی و اقتدار جمهوری است.

* فعال سیاسی اصولگرا و نماینده ادوار مجلس